Para rematar o trimestre, visitounos a nosa serea particular: Ana Meilán. Da súa man somerxémonos nas augas do seu libro: O que a serea esqueceu. E así navegamos ata o escuro mundo do Alzeimer. Esa enfermidade que nos rouba os nosos bens máis prezado: os nosos recordos, o noso pasado, os nosos intres, a nosa identidade...
Con ela percorremos ese océano inmenso da memoria e nesas inmersións fomos quen de verbalizar os nosos QUEROS e os nosos fermosos recordos: un arrecendo, un sorriso, un aloumiño, un quérote, unha aperta, un beixo...
E todos eses recordos repousan para sempre na terra que nos viu nacer, en Navia, á espera da chegada do peixe anano, verde e choutador que, sen dúbida, sairá vencido desta lea.
GRAZAS ALUMNADO polos vosos ilusionados QUEROS que cumpriredes, sen dúbida, na vosa singradura.
GRAZAS ANA e que a memoria te acompañe sempre.
